Niezwykły Dzień Dziecka w muzeum Polin

Warsztaty muzyczne, plastyczne, taneczne, cyrkowe, bębniarskie… Tyle radości w jednym miejscu! Bardzo udany Dzień Dziecka w muzeum Polin! Pogoda dopisała, dzieciaki były zachwycone, a rodzice, trzeba przyznać, bawili się również świetnie!

Miłą niespodzianką było to, że wszyscy chętni mogli odwiedzić wystawę „Szafa grająca! Żydowskie stulecie na szelaku i winylu”. To bardzo nowoczesna ekspozycja, która opowiada o historii muzyki na płytach gramofonowych. Cudownie było widzieć zasłuchane i zaciekawione buźki dziecięce. A w słuchawkach leci tango, fokstrot, jazz, folk, piosenki w jidysz, przeboje z filmów…

Na pewno dużo zachwytu i radości sprawiły wszystkim warsztaty bębniarskie. Całe rodziny bawiły się razem, wybijając szalone, rytmiczne dźwięki.

Gdyby tego wszystkiego jeszcze było mało, to Warszawski Cyrk Magii i Ściemy oczarowywał dzieciaków swoimi sztuczkami i dzielił się tajemnicami żonglowania lub balansowania na desce.

Zaprzyjaźniony z Polin już od wielu lat Teatr Wielki nie mógł pozostać obojętnym i przygotował dla dzieci ogromną kolorowankę, która opowiadała o historii Teatu Wielkiego i Opery Narodowej w Warszawie.

Uwielbiam fotografować ludzi, zachwyconych tym, co w danym momencie robią. Tego dnia w obiektywie mojego aparatu co kilka sekund widzialam mnóstwo zachwyconych i rozświetlonych nadchnieniem dziecięcych twarzy. To był bardzo twórczy i niezwykły Dzień Dziecka. Za rok, mam nadzieję, znów będziemy mogli się tak muzycznie i twórczo bawić dzięki muzeum Polin.

 

Reklama

Kolory Kazimierza

O Kazimierzu nie potrafię dużo gadać. Lubię to miejsce i już. Jest wyjątkowe, jedyne w swoim rodzaju. Gdy tam jestem, czuję, że przenoszę się w czasie i przebywam w innej rzeczywistości. Kazimierz inspiruje mnie bardzo. Jest malowniczy i niezwykle fotogeniczny. Każdy budynek jest tu wyjątkowy. Okropne budownictwo z czasów PRLu praktycznie tu nie istnieje – co za ulga! Nie ma tu też ani jednego supermarketu sieciowego. Są tylko małe sklepiki lokalne, każdy z własnym charakterem. Największym skarbem Kazimierza są jednak jego mieszkańcy. Tak otwartych, miłych i wyluzowanych ludzi nie spotkasz w żadnym innym miejscu. Jest to szczególnie rażące na tle Warszawy, gdzie pęd za pieniędzmi, sukcesem i Bóg tylko wie czym jeszcze, kompletnie poprzewracał ludziom w głowach…

Fotografując zwykłe rzeczy w Kazimierzu czuję, że wydobywam z nich prawdziwą duszę i charakter tego miasteczka.

Nawet koty są tu przemiłe i bardzo fotogeniczne 🙂

Deszcz nie psuje niczego. Na odwrót pomaga tworzyć obrazy i dodaje lekkiej i subtelnej melancholii.

Żadna wycieczka nie musi być nudna. Zawsze można dodać klimatu :))

Jedno z najbardziej ulubionych miejsc – knajpka Bajgiel tuż obok synagogi. Jest klimatyczna, z dobrym jedzeniem i z najliepszą malinówką w okolicy:

Kazimierz słynie ze swoich galerii artystycznych. Jest ich tu więcej niż sklepów! Nawet już za samo to nie można nie kochać tego miasta :)) Każdy jednak może poczuć się tu na chwilę artystą. Wystarczy przyjść na jeden z warsztatów do Manufaktury Muzealnej (jest to jeden z oddziałow Muzeum Nadwiślańskiego). Akurat my z córką uczestniczyłyśmy w warsztatach z ceramiki. Pamiątka z wyjazdu zrobiona własnoręcznie jest chyba najliepsza.

Gdy fotografuję Kazimierz widzę go nie tylko w kolorze, ale w kontrastowej czerni i bieli również:

Zniszczona i odbudowana po wojnie synagoga. Obecnie jest to muzeum, księgarnia, kawiarenka i pokoje gościnne – wszystko w jednym. Można tu nabyć i skosztować również bardzo dobre nalewki. Szczególnie polecam agrestówkę.

Gdy chcemy zrozumieć głębiej historię żydowskiego Kazimierza musimy koniecznie wybrać się na tak zwany „nowy” cmentarz żydowski. Pomnik, który tam zobaczymy, zbudowany został z macew, które podczas wojny wykorzystano do brukowania ulic w mieście.

Kazimierz to również kraina wąwozów. Zobaczyć korzenie drzew nie każdy chyba pragnie. W Kazimierzu jest to możliwe jeszcze za życia :))

Tuż przy szlaku prowadzącym do „Korzeniowego Wąwozu” położona jest pokryta słomą Stara Chata z przełomu XVII/XVIII wieku.

Gdyby tego wszystkiego jeszcze było mało, to powiem że Wisła akurat w Kazimierzu prezentuje się bardzo pięknie, a zachód słońca oglądany ze Wzgórza Zamkowego jest wręcz cudowny.

Wiosenny zlot Tatromaniaków 2015

Czerwiec 2015. Pierwszy zlot szalonych Tatromaniaków. Byłam tam i uczestniczyłam w plenerze fotograficznym, prowadzonym przez wielką pasjonatkę fotografii tatrzańskiej Julitę Chudko.

Dla mnie to była pierwsza próba opanowania swej lustrzanki w trybie manualnym. Aż ciężko mi uwierzyć, że wcześniej pstrykałam w trybie Auto i nawet udawało mi się coś w miare normalnego nafocić.

Ale tym razem w reszcie poznałam co to jest RAW i Lightroom i już wiedziałam, że nie wrócę do trybu Auto.

Owocem tego wyjazdu są właśnie poniższe zdjęcia oraz bardzo ciepłe wspomnienia :))

W Wąwozie Kraków:

Od dawna wiedziałam, że bardzo lubię robić zdjęcia ludziom robiącym zdjęcia… Tym razem miałam super okazję by tym widokiem się nacieszyć – tyle skupionych i zafascynowanych widzianym przez wizjer ludzi może być tylko na zlocie Tatromaniaków:

Docieramy wreszcie do Doliny Tomanowej, a ja nadal walczę ze swoją lustrzanką. Na szczęście cała grupa jest bardzo pomocna i każdy pomaga jak potrafi, więc nie poddaję się i pstrykam fotki dalej:

W drodzę powrotnej fajna zabawa z wodą przy Potoku Kościeliskim. Ustawiamy długi czas naświetlania i próbujemy zamrozić ruch wody. Nikt się nie wykąpał jakby co:

Po zabawie z wodą czekała na nas zabawa z ogniem :)) Wieczorem – ognisko i śpiewy z gitarą w bardzo gościnnym i wyluzowanym MTB Hostel:

Ten zlot, organizowany przez Tatromaniaka, jest super okazją dla wszelkiego rodzaju „pasjonatów”, którzy na widok plecaka już mają ciarki i są gotowi wyruszyć w stronę Tatr w każdej chwili… Zlot stał się już tradycją i kolejny, październikowy, już niebawem!

Krokusowe szaleństwo

Krokusowe szaleństwo ogarneło w tym roku chyba wszystkich. Musiałam zobaczyć na własne oczy o co chodzi z tymi krokusami, w tym celu udałam się więc na Kalatówki. Żadnych tłumów nie było. Kwiatki są oczywiście piękne. Była to dobra okazja by wytłumaczyć córcę jak należy ten cud natury traktować. Nie mamy na sumieniu ani jednego rozdeptanego kwiatuszka jakby coś 😉

Krokusy stanowią piękny kontrast z jeszcze zimowym otoczeniem Kalatówek. Kasprowy i inne szczyty są nadal pokryte śniegiem.

Jednak słońce przygrzewa już bardzo mocno i subtelne fioletowe kwiatki pokrywają prawie całą polanę. Trzeba zdążyć tym widokiem się nacieszyć, zanim znikną do następnej wiosny.